ZMIANY W PRZEPISACH PODATKOWYCH – marzec 2025 r.

1. e-Doręczenia dla firm zarejestrowanych w KRS – nowy obowiązek od 1 kwietnia 2025 r.

Od 1 kwietnia 2025 r. przedsiębiorcy mający firmy wpisane do KRS będą zobowiązani do posiadania adresu do e-Doręczeń. To cyfrowy odpowiednik listu poleconego, który umożliwi przedsiębiorcom bezpieczną i wygodną korespondencję online z urzędami. Docelowo usługa ta ma zastąpić papierową korespondencję urzędową oraz korespondencję przez platformę ePUAP. Ministerstwo Cyfryzacji wyjaśnia, kogo dotyczy, dlaczego warto i jak założyć adres do e-Doręczeń.

Nowy obowiązek od 1 kwietnia 2025 r. – kogo dotyczy?

Do posiadania aktywnego adresu e-Doręczeń już teraz zobowiązane są m.in. urzędy, instytucje publiczne oraz nowopowstające firmy. Od 1 kwietnia 2025 r. obowiązek obejmie kolejną grupę podmiotów: przedsiębiorstwa wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS przed 1 stycznia 2025 r.

Są to podmioty wymienione w art. 36 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, w tym w szczególności:

• spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
• spółki akcyjne
• proste spółki akcyjne
• spółki europejskie
• spółki jawne
• spółki komandytowe
• spółki komandytowo- akcyjne
• spółki partnerskie
• spółdzielnie
• spółdzielnie europejskie
• towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
• towarzystwa reasekuracji wzajemnej
• fundacje oraz stowarzyszenia posiadające osobowość prawną – w przypadku, gdy oprócz posiadania wpisu do rejestru stowarzyszeń i fundacji są wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS (a więc gdy prowadzą działalność gospodarczą).

e-Doręczenia w firmie – dlaczego warto?

System e-Doręczeń ułatwi przedsiębiorcom formalną komunikację z administracją publiczną, eliminując konieczność wysyłania i odbierania listów w formie papierowej. Korespondencja prowadzona przez e-Doręczenia jest równoważna prawnie z tradycyjną przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru. Firmy mogą wykorzystywać „cyfrowy polecony” między innymi do odbierania decyzji, wezwań i zawiadomień z urzędów czy składania wniosków i dokumentów do instytucji publicznych.

Korzystając z e-Doręczeń firmy:

• nie ponoszą kosztów związanych z zakupem znaczków, drukowaniem, kopertowaniem korespondencji urzędowej
• oszczędzają czas związany z koniecznością wizyty na poczcie
• mogą odebrać i wysłać korespondencję online – z dowolnego miejsca, w dowolnym czasie
• otrzymują natychmiastowe powiadomienia o otrzymanej korespondencji
• zachowują cyfrowe dowody nadanych przesyłek oraz mogą śledzić ich bieg
• mają gwarancję zachowania tajemnicy korespondencji
• mają możliwość integracji usługi z własnymi systemami kancelaryjnymi.

Jak założyć adres do e-Doręczeń?

Operatorem Wyznaczonym usługi e-Doręczeń jest Poczta Polska. Adres do e-Doręczeń (ADE) umożliwiający korespondencję z administracją publiczną można założyć na stronie internetowej: e-Doręczenia dla przedsiębiorców | Biznes.gov.pl – Serwis informacyjno-usługowy dla przedsiębiorcy.

Przedsiębiorca, który chciałby wysyłać cyfrowe listy polecone nie tylko podmiotów publicznych, ale również do innych osób i podmiotów posiadających adres do e-Doręczeń, może skorzystać z oferty kwalifikowanych dostawców usług (KDU). Więcej informacji na ten temat: https://www.gov.pl/web/e-doreczenia/kwalifikowani-dostawcy-uslug-kdu3

2. Ministerstwo Cyfryzacji obala mity na temat e-Doręczeń dla firm

Jak podaje MC: e-Doręczenia to duża zmiana w korespondencji. Usługa pozwala na nadanie i odbiór „cyfrowego poleconego” – bez kolejek na poczcie, z dowolnego miejsca i w dowolnym czasie. Etapami do systemu dołączają kolejni użytkownicy. Od 1 kwietnia obowiązek założenia adresu do e-Doręczeń obejmie właścicieli firm wpisanych do rejestru KRS.

Które firmy powinny założyć skrzynkę e-Doręczeń? Ile to trwa, czy system jest skomplikowany, czy dużo kosztuje i czy można mieć więcej niż jeden adres? Rozwiewamy wątpliwości i obalamy mity, dotyczące „cyfrowego poleconego”.

MIT: Wszystkie firmy muszą założyć skrzynkę przed 1 kwietnia 2025 r.

Terminy wejścia w życie obowiązku założenia adresu do e-Doręczeń różnią się dla poszczególnych grup przedsiębiorców. Od 1 kwietnia 2025 r. adres do e-Doręczeń będą musiały posiadać firmy wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS przed 1 stycznia 2025 r.

Firmy korzystają już z e-Doręczeń. Adres do e-Doręczeń można założyć w dowolnym momencie, nie trzeba czekać na wejście w życie obowiązku. Część firm już teraz korzysta z usługi. Swój adres w systemie mają już m.in. nowopowstające podmioty niepubliczne (firmy rejestrujące się w KRS po 1 stycznia 2025 roku oraz przedsiębiorcy składający wniosek o wpis do CEiDG).

MIT: e-Doręczenia służą wyłącznie do korespondencji z podmiotami publicznymi

e-Doręczenia umożliwiają bezpłatną i wygodną korespondencję z urzędami, ale zastosowanie usługi może być dużo szersze. „Cyfrowe polecone” mogą odpłatnie wymieniać ze sobą firmy, instytucje pozarządowe, ale także obywatele, którzy założyli adresy do e-Doręczeń.

Przedsiębiorca, który chciałby wysyłać listy polecone online nie tylko do urzędów może skorzystać z oferty kwalifikowanych dostawców usług (KDU). Więcej informacji na ten temat znajduje się na stronie: https://www.gov.pl/web/e-doreczenia/kwalifikowani-dostawcy-uslug-kdu3

MIT: e-Doręczenia są skomplikowane

e-Doręczenia to nic innego, jak cyfrowy list polecony za potwierdzeniem odbioru. System działa podobnie jak poczta elektroniczna, z tą różnicą, że użytkownik wie na pewno, kto wysłał do niego wiadomość (jednoznaczna identyfikacja nadawcy i adresata), ma pewność, że jego korespondencja jest całkowicie bezpieczna, a na każdym etapie realizacji przesyłki wystawiane są prawnie ważne dowody.

MIT: Założenie adresu do e-Doręczeń to długi proces

Proces jest w pełni zdalny i nie zajmuje dużo czasu. Wniosek o adres do e-Doręczeń dla firmy można założyć online na stronie Biznes.gov.pl. Wymagane jest zalogowanie do Konta Przedsiębiorcy oraz przygotowanie wcześniej kilku dokumentów.

Wszystkie informacje oraz wniosek znajdują się na stronie: https://www.biznes.gov.pl/pl/portal/ou709

MIT: Najważniejsze pisma lepiej wysłać tradycyjną pocztą

List wysłany przez system e-Doręczeń ma taki sam skutek prawny jak tradycyjny polecony za potwierdzeniem odbioru. e-Doręczenia to usługa zaufania, co oznacza, że nadawca i odbiorca są identyfikowani i nikt nie może przejąć ich adresów. Zaufany dostawca usługi umożliwia pobranie dowodu wysyłania i doręczenia korespondencji, a sama usługa jest zabezpieczona tak, aby nikt nie mógł zmienić treści listu/dokumentu.

MIT: Można mieć kilka adresów do e-Doręczeń

Firma może dysponować jednym adresem do e-Doręczeń. We wniosku o jego założenie można jednak wskazać kilku użytkowników.

Należy jednak pamiętać, że obywatel może mieć swój (prywatny) adres do e-Doręczeń.

MIT: Trudno znaleźć informację kto ma adres do e-Doręczeń.

Adresy firm są opublikowane w rejestrach – odpowiednio CEIDG lub KRS. Adres urzędu można również wyszukać w prosty sposób. Wszelkie informacje znajdują się na stronie: https://biznes.gov.pl/pl/portal/004495#4

MIT: Korzystanie z e-Doręczeń jest drogie

Korespondencja z urzędami i instytucjami publicznymi w ramach e-Doręczeń jest bezpłatna. Daje możliwość wysyłania i odbierania korespondencji w dowolnym miejscu i czasie – bez konieczności wizyty na poczcie. Firmy mogą wykorzystywać „cyfrowy polecony” do odbierania wezwań, zawiadomień, decyzji z urzędów oraz składania wniosków i dokumentów do m.in. ZUS czy Urzędu Skarbowego.

Przedsiębiorca, który chciałby wysyłać cyfrowe listy polecone nie tylko do podmiotów publicznych, ale również do innych osób i podmiotów posiadających adres do e-Doręczeń, może skorzystać z oferty kwalifikowanych dostawców usług (KDU). Więcej na temat: https://www.gov.pl/web/e-doreczenia/kwalifikowani-dostawcy-uslug-kdu3.

Ceny usługi ustalane są indywidualnie przez KDU.

3. Zmiany w akcyzie od 1 kwietnia 2025 r.

W Dzienniku Ustaw pod poz. 340 opublikowano ustawę z 20.2.2025 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, ustawy o zdrowiu publicznym oraz niektórych innych ustaw.

Cel ustawy

Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu ustawy zasadniczym celem tego aktu jest objęcie podatkiem akcyzowym nowych kategorii wyrobów akcyzowych, tj.: urządzeń do waporyzacji (wielorazowych papierosów elektronicznych, podgrzewaczy oraz urządzeń wielofunkcyjnych), zestawów części do urządzeń do waporyzacji, saszetek nikotynowych oraz innych wyrobów nikotynowych. Ustawa rozszerza nadto opodatkowanie w zakresie wyrobów nowatorskich przez zmianę definicji tych wyrobów, a także wprowadza definicję legalną jednorazowych papierosów elektronicznych oraz zwiększa stawkę akcyzy od zawartego w nich płynu. Zgodnie z deklaracją projektodawcy celem ustawy jest również zapewnienie proporcjonalności dodatkowej opłaty od środków spożywczych poprzez nowelizację ustawy o zdrowiu publicznym.

Zmieniane akty prawne

Ustawa wprowadza zmiany w: ustawie z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2025 r. poz. 126), ustawie z 11.9.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1670), ustawie z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 163), ustawie z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, z późn. zm.) oraz w ustawie z 10.9.1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z 2024 r. poz. 628, 850, 879, 1685 i 1721 oraz z 2025 r. poz. 179).

Zmiany w akcyzie

Zmiany w ustawie o podatku akcyzowym polegają m.in. na:

1) rozszerzeniu zakresu opodatkowania podatkiem akcyzowym na: urządzenia do waporyzacji, zestawy części do urządzeń do waporyzacji, saszetki nikotynowe oraz inne wyroby tytoniowe;

2) wprowadzeniu definicji legalnych wskazanych wyrobów;

3) modyfikacji definicji legalnych wyrobów akcyzowych i wyrobów nowatorskich;

4) zwolnieniu od opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego urządzeń do waporyzacji, saszetek nikotynowych lub innych wyrobów nikotynowych dokonywanego przez osobę fizyczną, jeżeli wyroby te są przemieszczane przez tę osobę osobiście na jej własny użytek i nie są przeznaczone na cele handlowe, z uwzględnieniem zasady, w myśl której na przeznaczenie handlowe wskazuje w szczególności nabycie wewnątrzwspólnotowe w określonych w ustawie ilościach;

5) zwolnieniu od opodatkowania importu urządzeń do waporyzacji, saszetek nikotynowych lub innych wyrobów nikotynowych, przywożonych w bagażu osobistym podróżnego, który ukończył 17 lat, w ramach określonych w ustawie norm;

6) zwolnieniu od opodatkowania importu urządzeń do waporyzacji, saszetek nikotynowych lub innych wyrobów nikotynowych, umieszczonych w przesyłce wysyłanej z terytorium państwa trzeciego przez osobę fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej przebywającej na terytorium kraju, jeżeli przesyłka ma charakter okazjonalny, w zakresie określonych w ustawie norm;

7) rozszerzeniu wykazu wyrobów akcyzowych objętych obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy o urządzenia do waporyzacji, saszetki nikotynowe oraz inne wyroby nikotynowe.

Zmiany w przepisach o zdrowiu publicznym

Istotą zmian w ustawie o zdrowiu publicznym jest ustanowienie nowej sankcji o charakterze finansowym, tj. dodatkowej opłaty, która będzie nakładana w przypadku niewywiązania się z określonych obowiązków przez podmiot obowiązany do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Zmiany w podatkach dochodowych

Zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych polegają na wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów dodatkowej opłaty ustalanej na podstawie ustawy o zdrowiu publicznym.

Zmiany w prawie karnym skarbowym

Istotą zmiany w ustawie – Kodeks karny skarbowy jest rozszerzenie przepisów dotyczących przepadku przedmiotów o: jednorazowe papierosy elektroniczne, urządzenia do waporyzacji, zestawy części do urządzeń do waporyzacji, saszetki nikotynowe i inne wyroby nikotynowe.

Wejście w życie

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1.4.2025 r., z wyjątkiem art. 2–4 i art. 8, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

4. Projekt nowego rozporządzenia PKPiR

Na stronie RCL ukazał się projekt nowego rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Po wejściu w życie z dniem 1.1.2026 r. obowiązujące obecnie rozporządzenie z 23.12.2019 r. utraci moc.

Uzasadnienie wydania nowego rozporządzenia

W uzasadnieniu do projektu rozporządzenia wskazano, że wydanie nowego rozporządzenia jest związane ze zmianą od 1.1.2026 r. brzmienia art. 24 ust. 7 PDOFizU, który upoważnia Ministra Finansów do określenia, w drodze rozporządzenia, sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Ponadto, ustawą z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2105 ze zm.) nakłada się obowiązek prowadzenia w postaci elektronicznej oraz przesyłania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego ksiąg podatkowych, prowadzonych na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe spowodowało zatem, że konieczne stało się wydanie przez Ministra Finansów nowego rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z zakresem upoważnienia zawartego w art. 24a ust. 7 PDOFizU w brzmieniu obowiązującym od 1.1.2026 r.

Różnice między nowym a starym rozporządzeniem

Projekt nowego rozporządzenia, w stosunku do rozporządzenia z 23.12.2019 r. (dalej również: PodKsPiRR), zawiera następujące różnice:

1) podstawowym sposobem prowadzenia księgi jest prowadzenie jej przy użyciu programów komputerowych. Jednakże, jak wskazano w § 3 ust. 3 nowego rozporządzenia, księga może być prowadzona bez ich użycia, jeżeli odrębne przepisy wyłączają lub zwalniają z takiego obowiązku. Zgodnie z nowymi regulacjami powyższy obowiązek nie został nałożony na podmioty, o których mowa w art. 24a ust. 2 pkt 1 i 3 PDOFizU, tj. osoby wykonujące działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia zawartych na podstawie odrębnych przepisów oraz duchownych, którzy zrzekli się opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego. Co więcej, na podstawie obowiązującego od 1.1.2026 r. przepisu art. 24a ust. 8 PDOFizU, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podmiotów zwolnionych z obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych w postaci elektronicznej lub zwolnionych z obowiązku ich przesyłania;

2) brak preferencji w postaci możliwości prowadzenia uproszczonej księgi przez rolników prowadzących gospodarstwo rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz pracowników rolnych, wykonujących działalność gospodarczą, osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, osiągających do 10 000 zł przychodu w roku podatkowym. Preferencja taka nie wchodzi w zakres spraw przekazanych do uregulowania nowym upoważnieniem określonym w art. 24a ust. 7 PDOFizU (§ 2 ust. 2 PodKsPiRR oraz załącznik nr 2 PodKsPiRR);

3) z przepisu zawierającego definicje używanych w rozporządzeniu pojęć usunięto pojęcia, które są zdefiniowane na gruncie PDOFizU, takie jak: przychód, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne. Zmieniono również definicję biura rachunkowego (§ 2 pkt 5 nowego rozporządzenia). Ponadto w pkt 6 oraz pkt 7 dodano odpowiednio definicję PDOFizU oraz VATU;

4) brak preferencji w postaci możliwości zwolnienia niektórych podatników, gdy jest to uzasadnione szczególnymi okolicznościami, ze stosowania przepisów rozporządzenia w określonym zakresie. Zwolnienie to było przyznawane przez naczelnika urzędu skarbowego, na wniosek podatnika. Preferencja taka nie wchodzi w zakres spraw przekazanych do uregulowania nowym upoważnieniem określonym w art. 24a ust. 7 PDOFizU (§ 4 PodKsPiRR). Jednocześnie przepis przejściowy utrzymuje w mocy przyznane zwolnienia (§ 25 nowego rozporządzenia);

5) brak regulacji dotyczących wykorzystywania ewidencji sprzedaży prowadzonej dla potrzeb księgi, przez podatników korzystających ze zwolnienia od VAT, nieprowadzących ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 VATU (§ 7 ust. 4 PodKsPiRR). Rozwiązanie to wykracza poza zakres spraw regulowanych niniejszym rozporządzeniem. Nie zmienia to faktu, że dla potrzeb podatku od towarów i usług zgodnie z art. 109 ust. 1 VATU, podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym;

6) brak regulacji dotyczących miejsca przechowywania księgi oraz dowodów księgowych. Dotychczas rozporządzenie wskazywało wprost, iż księga oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, mają znajdować się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu wskazanym przez podatnika jako siedziba, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu – w miejscu prowadzenia lub przechowywania księgi przez to biuro (§ 8 ust. 2 PodKsPiRR). Obowiązek przechowywania ksiąg oraz dowodów księgowych wynika bowiem z art. 86 OrdPU. Zgodnie z tym przepisem podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej;

7) brak obowiązku posiadania przez przedsiębiorstwa wielozakładowe ksiąg w ramach każdego zakładu oraz obowiązku sporządzania dowodów przesunięć (§ 8 ust. 3–5 PodKsPiRR);

8) wyłączenie z katalogu dowodów księgowych dziennych zestawień dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzanych do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem. Podatnik będzie dokonywał zapisów bezpośrednio w księdze, prowadzonej co do zasady w postaci elektronicznej, na podstawie poszczególnych faktur. Podatnik nie będzie już wykazywał tych faktur w odrębnym zestawieniu, a bezpośrednio w księdze, zamiast zbiorczej kwoty (§ 12 pkt 1 PodKsPiRR oraz § 18 ust. 3 i 4 PodKsPiRR). Podstawy zapisów w księdze nie będzie stanowiło również zestawienie sprzedaży sporządzane na podstawie ewidencji sprzedaży VAT, o której mowa w art. 109 ust. 1 lub 3 VATU (§ 20 PodKsPiRR). Zmiana ta podyktowana jest także efektywnością wykorzystania struktur JPK_PKPiR. W przypadku dokonywania zapisów w księdze na podstawie zestawień faktur (zestawień sprzedaży), poszczególne faktury nie byłyby w niej ujęte, co uniemożliwiłoby analizę poszczególnych dokumentów w ramach struktur JPK;

9) wyłączenie możliwości dokumentowania paragonami bez NIP określonych zakupów w jednostkach handlu detalicznego, np. materiałów, środków czystości (§ 13 ust. 4 PodKsPiRR) oraz możliwości dokumentowania zakupu materiałów pomocniczych w jednostkach handlu detalicznego za pomocą dowodów wewnętrznych (§ 13 ust. 2 pkt 4 PodKsPiRR). Zakupy takie podatnicy mogą dokumentować fakturą uproszczoną (paragonem z NIP). Bez zmian pozostanie natomiast sposób dokumentowania wydatków poniesionych na zakup paliw oraz olejów za granicą; nadal będą mogły być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Co istotne wyłącznie paragonami lub dowodami kasowymi w formie papierowej. Podkreślić bowiem należy, że tego rodzaju dokumenty stanowią wyjątek na udokumentowanie wydatku, pomimo że nie zawierają danych przedsiębiorcy;

10) ujednolicenie terminów dokonywania wpisów do księgi (zarówno od strony kosztowej, jak i przychodowej). Niezależnie od tego, czy księga będzie prowadzona przez biuro rachunkowe, czy samodzielnie przez podatnika, wpisy będą dokonywane, co do zasady, najpóźniej do dnia 20. każdego miesiąca, następującego po miesiącu dokonania wydatków bądź uzyskania przychodu (§ 11 oraz § 14 nowego rozporządzenia);

11) brak obowiązku podpisywania spisu z natury przez osoby sporządzające spis. Spis będzie podpisywany jedynie przez właściciela zakładu (wspólników). Ponadto do księgi wpisywana będzie wyłącznie wartość spisu (§ 25 i § 26 PodKsPiRR);

12) brak regulacji określających warunki, jakim odpowiadać powinna księga prowadzona w postaci elektronicznej, aby mogła być uznana za prawidłową (§ 28 PodKsPiRR);

13) modyfikacja regulacji dotyczących faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży uprzednio zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących. Nowe rozporządzenie zachowuje normę stanowiącą, że podatnicy nie wpisują do księgi kwot wynikających z faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży, uprzednio ujętej w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących. Nie przewiduje natomiast regulacji związanych z przechowywaniem paragonu i faktury w takiej sytuacji, gdyż są one ujęte w przepisach dotyczących VAT (§ 19 ust. 3 PodKsPiRR i § 12 ust 3 nowego rozporządzenia);

14) modyfikacja sposobu korygowania danych wynikających z raportów fiskalnych dobowych lub okresowych (miesięcznych), które nie podlegają ujęciu w odrębnych ewidencjach. Dotychczas podatnik był obowiązany do opisywania tego rodzaju korekt na odwrocie raportu fiskalnego. Zgodnie z nowymi regulacjami korekty takiej dokona na podstawie dowodu wewnętrznego (§ 19 ust. 4 PodKsPiRR i § 12 ust. 4 i 5 nowego rozporządzenia);

15) wzór księgi został uzupełniony o dodatkowe kolumny (zmiany w załączniku do rozporządzenia). W dodanej kolumnie nr 3 podatnik będzie wpisywał nr identyfikujący fakturę wystawioną przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur, z kolei w dodanej kolumnie nr 5 – identyfikator podatkowy kontrahenta. Przy podawaniu danych kontrahenta wystarczające będzie wpisanie jego NIP. Oczywiście obowiązek identyfikacji kontrahenta nie obejmuje zapisów dotyczących przychodów dokonywanych na podstawie dowodów wewnętrznych i raportów fiskalnych.

Wejście w życie

Planowany termin wejścia w życie nowego rozporządzenia to 1.1.2026 r. Z tym dniem utraci moc rozporządzenie z 23.12.2019 r.

5. Stawka podatku w przypadku zmiany statusu podatnika estońskiego CIT po wypłacie zaliczki na dywidendę

W przypadku wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy zastosowanie znajduje stawka ryczałtu obowiązująca podatnika w roku jej wypłaty – wskazało Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie dziennikarza.

Pytanie dziennikarza

Uprzejmie proszę o informację co do sposobu rozliczenia podatku dochodowego w przypadku, gdy po wypłacie wspólnikom zaliczki na poczet dywidendy, która nastąpiła w danym roku, w kolejnym roku – gdy podejmowana jest uchwała o podziale i wypłacie zysku za dany rok – zmienia się status spółki jako podatnika estońskiego CIT (z małego podatnika na „dużego” lub odwrotnie) i w związku z tym – zgodnie z updop – następuje zmiana właściwej dla spółki stawki e-CIT od wypłacanej dywidendy (z 10% na 19% lub odwrotnie).

Czy w takim przypadku:

1) Gdy spółka straciła status małego podatnika – powinna „dopłacić” e-CIT, tak aby od całości dywidendy pobrany był podatek wg stawki 20% (od całej kwoty dywidendy, także od kwoty zaliczki, która wcześniej opodatkowana była wg stawki 10%),

2) Gdy spółka zyskała status małego podatnika (tj. pobrała od zaliczki na dywidendę podatek według wyższej stawki, a podejmując uchwałę o wypłacie dywidendy była małym podatnikiem) – należy jej się zwrot nadpłaty e-CIT? Jeśli tak, to w jakim trybie?

3) Co w takich przypadkach z rozliczeniem PIT wspólników? Kalkulując PIT w pierwszej z ww. sytuacji spółka pobrała go wg stawki 19% z pomniejszeniem 90%. Czy powinna w jakiś sposób zmieniać tę kalkulację w stosunku do tej kwoty (przy założeniu, że policzy e-CIT od całej dywidendy wg stawki 20%)?

Odpowiedź MF na zapytanie dziennikarza

Zgodnie z art. 28m ust. 2 PDOPrU przepisy rozdziału 6b dotyczące opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek dochodu z tytułu podzielonego zysku w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. stosuje się odpowiednio do wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy. W przypadku wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy zastosowanie znajduje stawka ryczałtu obowiązująca podatnika w roku jej wypłaty. Wysokość wypłaconej w roku podatkowym zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy podatnicy wykazują w poz. 43 deklaracji CIT-8E (4), a należny ryczałt z tego tytułu w poz. 44.

Jeśli zgodnie z odrębnymi przepisami podatnicy są obowiązani uwzględnić w uchwale o podziale wyniku finansowego netto (podjętej w roku podatkowym następującym po roku, w którym dokonali wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy) kwotę wypłaconych zaliczek, wówczas są oni obowiązani do ustalenia należnego ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku według stawki ryczałtu obowiązującej podatnika w roku podatkowym, w którym taka uchwała została podjęta. Jak stanowi art. 28p ust. 3 PDOPrU: „Jeżeli podatnik dokonał wypłaty zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy, zgodnie z odrębnymi przepisami, od ryczałtu obliczonego po odliczeniach, o których mowa w ust. 2, odlicza się kwotę ryczałtu należnego od wypłaconej zaliczki. Odliczenia dokonuje się od ryczałtu należnego od zysku, na poczet którego zaliczka została wypłacona, proporcjonalnie do kwoty zysku przeznaczonej do wypłaty”.

Dochód z tytułu podzielonego zysku podatnicy wykazują w poz. 35 deklaracji CIT- 8E (4) wraz z dochodem z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat. Następnie podatnicy dokonują obniżeń i podwyższeń, o których mowa w art. 28n ust. 4, 5 lub 6 PDOPrU. Od tak ustalonego dochodu obliczany jest należny ryczałt, który wykazuje się w poz. 39 deklaracji CIT-8E (4). Zgodnie z art. 28p ust. 1 i 2 PDOPrU podatnik na tym etapie ma możliwość obniżenia należnego ryczałtu o podatek zapłacony za granicą na zasadach określonych ww. przepisach PDOPrU.

Ostatnim etapem kalkulacji należnego ryczałtu od sumy dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat jest jego obniżenie o kwotę należnego ryczałtu od zaliczki wypłaconej na poczet dywidendy wykazanej w dochodzie z tytułu podzielonego zysku, która została wykazana w deklaracji CIT-8E złożonej za poprzedni rok podatkowy. Podatnik może dokonać odliczenia należnego ryczałtu od zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy w proporcji, w jakiej kwota wypłaconej zaliczki pozostaje do kwoty zysku przeznaczonego do wypłaty.

Odnosząc się do pytania dotyczącego opodatkowania przychodów wspólników opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy PIT tj. środki pieniężne, w momencie ich wypłacenia lub postawienia podatnikowi do dyspozycji.

Wypłaty z tytułu zaliczki na poczet dywidendy traktowane są jak wypłaty z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, w związku z tym podlegają takim samym zasadom opodatkowania jak wypłaty z podzielonego zysku.

Zgodnie z ust. 19 tego artykułu zryczałtowany podatek, obliczony zgodnie z ust. 1 pkt 4, od przychodów uzyskiwanych przez wspólnika z wypłat podzielonych zysków spółki osiągniętych przez tę spółkę w okresie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zgodnie z przepisami rozdziału 6b PDOPrU, jeżeli pochodzą z podziału zysków z tego okresu wyodrębnionych w kapitale własnym spółki, pomniejsza się o kwotę stanowiącą:

1) 90% kwoty odpowiadającej iloczynowi procentowego udziału wspólnika w zysku spółki liczonego na dzień nabycia przez niego prawa do wypłaty podzielonego zysku i należnego ryczałtu od dochodów spółek z zysku podzielonego tej spółki, z którego przychód ten został uzyskany – w przypadku przychodów z podzielonego zysku wypłaconych z zysków spółki opodatkowanych zgodnie z art. 28o ust. 1 pkt 1 PDOPrU (10%), albo

2) 70% kwoty odpowiadającej iloczynowi procentowego udziału wspólnika w zysku spółki liczonego na dzień nabycia przez niego prawa do wypłaty podzielonego zysku i należnego ryczałtu od dochodów spółek z zysku podzielonego tej spółki, z którego przychód ten został uzyskany – w przypadku przychodów z podzielonego zysku wypłaconych z zysków spółek opodatkowanych zgodnie z art. 28o ust. 1 pkt 2 PDOPrU (20%).

Przy czym przepis art. 30a ust. 19 PDOFizU wskazuje jednoznacznie, że dla celów pomniejszenia zryczałtowanego podatku od przychodów z podzielonego zysku spółek opodatkowanych tzw. „estońskim CIT”, należny podatek dochodowy od osób prawnych powinien być liczony od przychodów z wypłat podzielonych zysków, według stawki obowiązującej spółkę w roku dokonania wypłat świadczeń tj. 10% albo 20%.

6. Faktura wystawiona poza KSeF a prawo do odliczenia VAT naliczonego

W przypadku wystawienia faktury poza KSeF prawo do odliczenia VAT naliczonego zostaje zachowane, jeżeli podatnik spełnia pozostałe warunki uprawniające go do skorzystania z tego prawa – interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 4.3.2025 r. (0114-KDIP1-3.4012.838.2024.1.MPA).

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do Dyrektora KIS zwróciła się spółka, zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce, która chciała ustalić, czy przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych wystawionych na jej rzecz przez dostawców, w przypadku gdy – wbrew obowiązkowi – faktura zakupowa, z której wynika VAT naliczony, zostanie wystawiona bez użycia KSeF.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji leków, badań i rozwoju nowych produktów farmaceutycznych oraz wytwarzania produktów farmaceutycznych i substancji aktywnych.

We wniosku spółka wskazała, że istnieje możliwość, iż niektóre faktury zakupowe – wbrew przepisom obowiązującym od 1.2.2026 r. – zostaną wystawione przez dostawców poza KSeF. Podkreśliła, że taka sytuacja może wystąpić np. gdy dostawca nie wystawi faktury zakupowej jako faktury ustrukturyzowanej przy użyciu KSeF, uznając, iż nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z tym nie podlega obowiązkowi wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu KSeF na podstawie art. 106ga VATU, a następnie okaże się, że dostawca ten posiada jednak stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i że faktura zakupowa powinna była zostać wystawiona przy użyciu KSeF.

Spółka była zdania, że w opisanej sytuacji prawo do odliczenia VAT z faktur zakupowych wystawionych poza KSeF zostanie zachowane.

Dyrektor KIS uznał stanowisko spółki za prawidłowe i wskazał, że spółce będzie przysługiwało – na podstawie art. 86 ust. 1 bądź art. 86 ust. 8 pkt 1 VATU – prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dokumentujących nabycie towarów i usług wystawionych wbrew obowiązkowi, bez użycia KSeF, wykorzystywanych przez spółkę do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wystawienie faktur zakupowych wbrew obowiązkowi, bez użycia KSeF, nie pozbawia spółki prawa do odliczenia VAT naliczonego, gdyż nie stanowi to negatywnej przesłanki wymienionej w art. 88 VATU.

Przywołany przepis art. 88 VATU określa albowiem przypadki, w których podatnik zostaje pozbawiony prawa do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego. Jednak nie obejmuje on sytuacji, w której podatek naliczony wynika z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, wystawionych wbrew obowiązkowi, bez użycia KSeF – pod warunkiem, że faktura odzwierciedla rzeczywiste zdarzenie gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor KIS stwierdził, że w analizowanej sprawie spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych wystawionych na jej rzecz przez dostawców wbrew obowiązkowi, bez użycia KSeF – pod warunkiem, że spełnione zostaną pozostałe warunki uprawniające spółkę do skorzystania z tego prawa.

7. ​Pakiet dotyczący ​VAT ​w ​erze cyfrowej

Dnia 11.3.2025 r. Rada Unii Europejskiej ostatecznie zatwierdziła szereg przepisów, które mają dostosować unijne przepisy o podatku od wartości dodanej (VAT) do ery cyfrowej.

Przyjęty pakiet obejmuje dyrektywę, rozporządzenie i rozporządzenie wykonawcze oraz wprowadza zmiany w trzech różnych aspektach systemu VAT. Zgodnie z nowymi przepisami:

• do 2030 r. obowiązki sprawozdawcze w zakresie VAT dla przedsiębiorstw, które sprzedają towary i usługi w innym państwie członkowskim UE, mają być w pełni cyfrowe
• platformy internetowe mają zostać zobowiązane do płacenia VAT od usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych i usług przewozu osób w większości przypadków, gdy indywidualni dostawcy usług nie naliczają VAT
• internetowe punkty kompleksowej obsługi VAT mają być sprawniejsze i mieć szerszy zakres działania – tak by firmy nie musiały dokonywać kosztownej rejestracji VAT w każdym państwie członkowskim, w którym prowadzą działalność.

Dalsze działania

Dyrektywa, rozporządzenie i rozporządzenie wykonawcze wejdą w życie dwudziestego dnia po publikacji w Dzienniku Urzędowym UE. Rozporządzenia mają bezpośrednie zastosowanie, natomiast dyrektywa będzie musiała zostać przetransponowana do prawa krajowego.

Kontekst

Pakiet dotyczący VAT w epoce cyfrowej został przedstawiony przez Komisję 8.12.2022 r. Zawiera trzy projekty przepisów:

• projekt dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej
• projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w odniesieniu do ustaleń dotyczących współpracy administracyjnej w dziedzinie VAT niezbędnych w epoce cyfrowej
• projekt rozporządzenia wykonawczego Rady zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do wymogów informacyjnych dotyczących niektórych procedur VAT.

8. Obowiązek split payment w VAT przedłużony do 2028 r.

Komisja Europejska wyraziła zgodę na przedłużenie stosowania w Polsce obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności (MPP, split payment) na kolejne 3 lata – do 28.2.2028 r. Zgoda Komisji Europejskiej wymaga jeszcze zatwierdzenia przez Radę (UE), co zapewne nastąpi.

W 2024 r. Minister Finansów wystąpił do Komisji Europejskiej z wnioskiem o upoważnienie do kontynuowania odstępstwa od art. 226 dyrektywy 2006/112 w odniesieniu do wymogów związanych z wystawianiem faktur VAT, tak aby w dalszym ciągu stosować obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług podatnych na oszustwa w Polsce.

Komisja Europejska 14.1.2025 r. zmieniła decyzję wykonawczą (UE) 2019/310. Nowelizacja tej decyzji polega na przedłużeniu zgody na stosowanie w Polsce obowiązkowego MPP w stosunku do niektórych dostaw towarów i świadczenia niektórych usług podatnych na oszustwa do 28.2.2028 r. (wcześniejsza zgoda obowiązuje do 28.2.2025 r.).

W związku z tym od 1.3.2025 r. nie zmienią się krajowe przepisy dotyczące obligatoryjnego MPP (tj. art. 108a ust. 1a VATU). Zgodnie z tym przepisem, obowiązek stosowania MPP mają podatnicy VAT, którzy sprzedają lub nabywają tzw. towary i usługi wrażliwe (wymienione w załączniku nr 15 do VATU), a kwota faktury przekracza 15 000 zł brutto lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej. Natomiast, w pozostałych przypadkach korzystanie z MPP jest dobrowolne.

Obligatoryjny MPP polega na podzieleniu kwoty płatności na część netto, która trafia na rachunek rozliczeniowy sprzedawcy, oraz na część VAT, która trafia na jego rachunek VAT. Rachunek VAT jest tworzony przez bank automatycznie, jako dodatkowe konto, do każdego rachunku założonego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Możliwość wykorzystania środków gromadzonych na rachunku VAT jest ograniczona do przypadków przewidzianych w VATU.

Trzeba pamiętać, że brak zastosowania obowiązkowego MPP może skutkować nałożeniem przez organy podatkowe dodatkowego zobowiązania w wysokości 30% kwoty VAT z faktury objętej MPP.

Podjęta przez Komisję Europejską decyzja o akceptacji wydłużenia stosowania split payment obecnie podlega procedurze zatwierdzenia przez Radę UE. W ramach tego procesu Rada UE ma rozważyć również wniosek Polski o zmiany w załączniku nr 15 do VATU, polegające na planowanym zastąpieniu PKWiU systemem Nomenklatury Scalonej.

9. Nowe kody PKD 2025 dla działalności firm audytorskich

Dnia 1.1.2025 r. została wprowadzona Polska Klasyfikacja Działalności (PKD) 2025. Do 31.12.2026 r. obowiązuje okres przejściowy, w którym poprzednia klasyfikacja – PKD 2007 może być nadal stosowana. Okres ten ma na celu umożliwienie podmiotom aktualizacji swoich wpisów w rejestrach. W przypadku działalności gospodarczych rejestrowanych po dacie 1.1.2025 r. obowiązują już kody PKD 2025.

Prezentujemy wykaz przedmiotów działalności firm audytorskich wymienionych w ustawie o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym, z przypisanymi właściwymi kodami PKD (w nawiasach pogrubieniem wyszczególnione zostały kody PKD 2025):

• wykonywanie czynności rewizji finansowej (69.20.Z); (69.20.C);
• usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych i podatkowych (69.20.Z); (69.20.A);
• doradztwo podatkowe (69.20.Z); (69.20.B);
• prowadzenie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego (70.22.Z); (70.20.Z);
• działalność wydawnicza lub szkoleniowa w zakresie rachunkowości, rewizji finansowej i podatków (58.11.Z; 58.14.Z; 58.19.Z; 85.59.B); (58.11.Z; 5813.Z; 58.19.Z; 85.59.B);
• wykonywanie ekspertyz lub sporządzanie opinii ekonomiczno-finansowych (74.90.Z); (74.99.Z);
• świadczenie usług doradztwa lub zarządzania, wymagających posiadania wiedzy z zakresu rachunkowości, rewizji finansowej, prawa podatkowego oraz organizacji i funkcjonowania przedsiębiorstw (70.22.Z; 69.20.Z); (70.20.Z; 69.20.A; 69.20.B; 69.20.C);
• świadczenie usług atestacyjnych innych niż czynności rewizji finansowej, niezastrzeżonych do wykonywania przez biegłych rewidentów (70.22.Z); (70.20.Z);
• świadczenie usług pokrewnych (69.20.Z); (69.20.A; 69.20.B; 69.20.C);
• świadczenie innych usług zastrzeżonych w odrębnych przepisach do wykonywania przez biegłych rewidentów (69.20.Z; 74.90.Z; 70.22.Z); (69.20.C; 74.99.Z; 70.20.Z).

10. Priorytety PANA w zakresie nadzoru nad atestacją sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju w 2025 r.

Działania PANA w kontekście Krajowego Standardu Usług Atestacji Sprawozdawczości Zrównoważonego Rozwoju 3002PL, kontroli tematycznej, pakietu Omnibus i prac KEONA.

Krajowy Standard Usług Atestacji Sprawozdawczości Zrównoważonego Rozwoju 3002PL

Dnia 6.12.2024 r. Sejm przyjął ustawę o zmianie ustawy o rachunkowości, ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw. Ustawa wdrożyła do polskiego porządku prawnego unijną dyrektywę dotyczącą sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju. Jednocześnie ustawa rozszerzyła zakres nadzoru Agencji o działalność firm audytorskich i biegłych rewidentów w zakresie atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju.

Dzięki podejmowanym we współpracy z PANA działaniom samorządu, środowiska biegłych rewidentów i firm audytorskich, przyjęty został Krajowy Standard Usług Atestacji Sprawozdawczości Zrównoważonego Rozwoju 3002PL (KSUASZR 3002PL). Standard został zatwierdzony przez Radę PANA na posiedzeniu 28.1.2025 r, dzięki czemu Polska została jednym z pierwszych państw w Unii Europejskiej, w którym wprowadzono standard w tym zakresie. KSUASZR 3002PL jest już wykorzystywany w praktyce – wskazywany jako podstawa opinii w dotychczas opublikowanych sprawozdaniach z atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju (wydanych w ramach usług atestacyjnych, których obowiązek przeprowadzenia wynika z nowelizacji wskazanej ustawy).

Kontrola tematyczna PANA

Na drugą połowę 2025 r. przewidziano w PANA kontrolę tematyczną dotyczącą przeprowadzonych zleceń atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju. Jej głównym celem jest analiza kształtujących się dobrych praktyk w zakresie tej atestacji. Podsumowanie kontroli zostanie przedstawione w syntetycznym sprawozdaniu, które będzie zawierać wstępne rekomendacje dla ogółu podmiotów świadczących opisywaną usługę. Jednocześnie Agencja będzie przygotowana do przeprowadzania w kolejnych latach kontroli planowych, z uwzględnieniem zleceń atestacji sprawozdań zrównoważonego rozwoju. Działania nadzorcze w tym obszarze, dostosowane do dynamiki rynku, będą wspierały proces osiągania celów zrównoważonego rozwoju.

Pakiet Omnibus i prace KEONA

Opublikowany przez Komisję Europejską pod koniec lutego br. pakiet uproszczeń dotyczących ESG (tzw. Omnibus), oprócz propozycji zmian w zakresie raportowania zrównoważonego rozwoju, będzie miał również konsekwencje dla przeprowadzania usługi atestacji sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pracujący nad europejskim standardem atestacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju Komitet Europejskich Organów Nadzoru Audytowego (KEONA), zgodnie ze wskazaniami Komisji Europejskiej, rozpocznie pracę nad tzw. poradą techniczną, niezbędną do opracowania szczegółowych wytycznych dla podmiotów świadczących usługi atestacyjne w tym obszarze. Przedstawiciele PANA aktywnie uczestniczą w tych pracach w ramach KEONA.

Wytyczne Komisji będą poświęcone konkretnym, wybranym zagadnieniom, doprecyzowującym niezbędne procedury, które firmy audytorskie powinny wykonywać w ramach usługi atestacyjnej dającej ograniczoną pewność. Pozwolą one również na szybsze i bardziej elastyczne reagowanie na problemy powstające w trakcie wykonywania atestacji. Wytyczne mają na celu zmniejszenie obciążeń dla jednostek podlegających wymogom sprawozdawczym. Wraz z postępem przywołanych prac PANA będzie okresowo informowała o ich zakresie i przewidywanym wpływie na proces atestacji sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju.

11. Ulga dla bezpieczeństwa – projekty zmian

Krajowa Izba Doradców Podatkowych intensywnie pracuje nad projektem ulgi na bezpieczeństwo, której celem jest wspieranie inwestycji w środki zwiększające bezpieczeństwo indywidualne i krajowe. Projekty zakładają możliwość obniżenia podstawy opodatkowania przez firmy i osoby fizyczne poprzez uwzględnienie wydatków na sprzęt ochronny oraz szkolenia, np. z zakresu pierwszej pomocy i ratownictwa.

W ramach prac nad projektem KIDP przygotowała wstępne propozycje zmian w przepisach, obejmujące:

• uregulowania dotyczące ulgi w ustawie o CIT,
• rozwiązania dla osób fizycznych uzyskujących dochody z pracy i umów cywilnoprawnych (PIT),
• możliwość skorzystania z ulgi przez przedsiębiorców rozliczających się według skali podatkowej lub liniowo,
• uwzględnienie ulgi w ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych.

Idea ulgi spotkała się z dużym zainteresowaniem zarówno obywateli i przedsiębiorców, jak i wybranych resortów, które w swoich odpowiedziach do KIDP podkreśliły kluczowe znaczenie takich rozwiązań, które prowadzą do zwiększenia świadomości i bezpieczeństwa obywateli oraz kraju. Jednocześnie wskazały Ministerstwo Finansów jako właściwy organ do prowadzenia dalszych prac legislacyjnych w tym zakresie.

W związku z tym KIDP w najbliższych dniach przekaże swoje wstępne propozycje legislacyjne do Ministerstwa Finansów, licząc na kontynuację prac nad ich wdrożeniem.

12. Moment dokonania jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego

Aby dokonać jednorazowej amortyzacji nieosobowego pojazdu samochodowego, pojazd ten posiadać powinien cechy określone w art. 5a pkt 19a lit. a PDOFizU (analogicznie w art. 4a pkt 9a PDOPrU), a cechy te zgodnie z dyspozycją art. 5d PDOFizU (analogicznie art. 4c PDOPrU) powinny zostać stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację. Ponadto dowód rejestracyjny pojazdu winien zawierać odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań. Wskazane warunki należy spełnić w momencie dokonywania odpisu amortyzacyjnego – wyjaśniło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie dziennikarza.

Pytanie dziennikarza

Mali podatnicy mają możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych ograniczonych limitem 50 000 euro w odniesieniu m.in. do samochodów ciężarowych. Za pojazd ciężarowy może zostać uznany m.in. samochód typu VAN (posiadający jeden rząd siedzeń oddzielonych trwałą przegrodą od przestrzeni do przewozu towarów) pod warunkiem przeprowadzenia stosownego badania technicznego stwierdzającego spełnienie wymogów technicznych dla samochodu ciężarowego wraz z wpisem adnotacji o spełnieniu tych wymagań do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu. Do kiedy najpóźniej musi zostać wykonane takie badanie na potrzeby jednorazowej amortyzacji? Czy można uznać za wystarczające jego przeprowadzenie przed terminem rozliczenia podatku dochodowego za miesiąc, w którym wprowadzono pojazd do ewidencji środków trwałych oraz dokonano jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jego wartość początkową?

Czy przykładowo mały podatnik może dokonać w rozliczeniu za grudzień 2023 r. jednorazowej amortyzacji samochodu typu VAN przy założeniu, że ww. badanie techniczne tego pojazdu wraz ze stosownym wpisem do dowodu rejestracyjnego zostanie dokonane w pierwszych dniach stycznia 2024 r. (tj. przed rozliczeniem podatku za grudzień 2023 r.)?

Zaznaczamy, że w tej sytuacji „techniczne” wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych nastąpi w styczniu 2024 r., ale pojazd zostanie ujęty w ewidencji pod datą grudniową (2023 r.). Również pod datą grudniową (2023 r.) – choć „technicznie” w styczniu 2024 r. – zostanie ujęty jednorazowy odpis amortyzacyjny.

Dodajmy, że Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 12.10.2020 r. (0112-KDIL1-1.4012.329.2020.2.MB), odnosząc się wprawdzie do celów odliczenia VAT wskazał, że dodatkowe badanie techniczne potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów i adnotacją w dowodzie rejestracyjnym, powinno zostać uzyskane niezwłocznie po zakupie pojazdu, nie później jednak, niż do czasu złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Zatem czy analogicznie można uznać dla celów podatku dochodowego?

Odpowiedź MF na zapytanie dziennikarza

Określenie, czy w danej sytuacji podatnik miał prawo do dokonania jednorazowej amortyzacji środka trwałego wymaga każdorazowej analizy konkretnego stanu faktycznego. Poniższe wyjaśnienia mają charakter generalny i nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięć w indywidualnej sprawie.

Zgodnie z ustawami podatkowymi – PDOFIzU i PDOPrU (art. 22k ust. 7 PDOFizU, art. 16k ust. 7 PDOPrU):

„Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych”.

Z kolei w art. 5a pkt 19a PDOFizU analogicznie w art. 4a pkt 9a PDOPrU wskazano, iż:

„Ilekroć w ustawie jest mowa o:

samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków”.

Ponadto w art. 5d PDOFizU analogicznie w art. 4c PDOPrU wyjaśniono, że:

„Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:

1) art. 5a pkt 19a lit. a i b PDOFizU (analogicznie art. 4a pkt 9a lit. a i b PDOPrU) stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań”.

Aby dokonać jednorazowej amortyzacji nieosobowego pojazdu samochodowego, pojazd ten posiadać powinien cechy określone w art. 5a pkt 19a lit. a PDOFizU (analogicznie w art. 4a pkt 9a PDOPrU), a cechy te zgodnie z dyspozycją art. 5d PDOFizU (analogicznie art. 4c PDOPrU) powinny zostać stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację. Ponadto dowód rejestracyjny pojazdu winien zawierać odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań. Wskazane warunki należy spełnić w momencie dokonywania odpisu amortyzacyjnego. Powyższe stanowisko potwierdza orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 17.10.2017 r. (I SA/Rz 564/17, Legalis), w którym wskazano, iż:

Orzecznictwo

1. Niezasadne jest stanowisko, że dokonanie wpisu o spełnieniu wymogów określonych w art. 5d PDOFizU może być dokonane już po dokonaniu odpisu amortyzacyjnego. Oznaczałoby to bowiem, że odpisy są dokonywane bez zachowania wymaganych warunków tej czynności. Co prawda, podatnik nie potrzebuje na jej dokonanie zgody organu, jednakże musi mieć podstawy do stwierdzenia, że amortyzowany pojazd odpowiada ustawowym wymogom. Brak jest też podstaw do uznania możliwości konwalidacji dokonanej wadliwej czynności, tj. w tym wypadku jednorazowej amortyzacji, w następstwie uzyskania odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym.

2. Podatnik dokonując jednorazowej amortyzacji pojazdu nie może opierać się jedynie na własnych ocenach i przypuszczeniach, co do spełnienia wszystkich ustawowych warunków w tym zakresie. Tym bardziej że art. 22k ust. 8 PDOFizU wiąże możliwość dokonania odpisów z momentem wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które powinno mieć uzasadnienie w obowiązujących przepisach prawa. Tak więc zaewidencjonowanie amortyzowanych przedmiotów, a następnie ich amortyzowanie winno być odpowiednio uzasadnione, czyli w tym wypadku udokumentowane.

13. Moment powstania przychodu z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet dostawy towaru lub wykonania usługi w działalności nierejestrowanej

Przychody z działalności nierejestrowanej są na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określane na ogólnych zasadach. Oznacza to, że przychodami z działalności nierejestrowanej są również zaliczki otrzymane na poczet dostawy towaru lub wykonania usługi – wyjaśniło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie dziennikarza.

Pytanie dziennikarza

Na podstawie art. 5 ust. 1 PrPrzed nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

W celu ustalenia ww. limitu przychodów, osoby wykonujące działalność nierejestrowaną posługują się definicją przychodu należnego, o którym mowa w art. 5 ust. 6 PrPrzed. Zgodnie z tą definicją przez przychód należny rozumie się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei dla celów podatku dochodowego za przychody uznaje się generalnie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W wyjaśnieniach zamieszczonych na stronie internetowej serwisu Biznes.gov.pl jest podane, że: „(…) przychodem podatkowym z działalności nierejestrowanej są tylko kwoty zapłacone przez klienta za towar lub usługę. Kwoty należne, ale nieotrzymane w danym miesiącu, staną się przychodem podatkowym dopiero w momencie, kiedy otrzymasz zapłatę od klienta. (…)”.

W związku z tym powstaje pytanie, czy osoba wykonująca działalność nierejestrowaną powinna uwzględnić w przychodach podatkowych zaliczkę otrzymaną na poczet dostawy towaru lub wykonania usługi?

Odpowiedź Ministerstwa Finansów na zapytanie dziennikarza

Na gruncie przepisów PDOFizU, przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 PrPrzed, tj. przychody z tzw. działalności nierejestrowanej, są zaliczane do przychodów z innych źródeł, tj. do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU. Przychody z działalności nierejestrowanej są określane na ogólnych zasadach wynikających z art. 11 PDOFizU. Oznacza to, że przychodami z działalności nierejestrowanej są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z tą zasadą przychodami z działalności nierejestrowanej są również zaliczki otrzymane na poczet dostawy towaru lub wykonania usługi.

14. Plany wdrożenia kolejnych e-usług KAS

Krajowa Administracja Skarbowa (KAS) regularnie informuje o planach wdrażania swoich usług. Dzięki temu klienci KAS z wyprzedzeniem dowiadują się o zmianach i mogą się do nich przygotować. Plan informatyzacji usług KAS obejmuje lata 2024-2028. Znajdują się w nim też szczegółowe informacje o planowanych zmianach w perspektywie półrocznej. Poniżej zaprezentowano informacje o wdrożeniach planowanych na I i II kwartał 2025 r.

Krajowa Administracja Skarbowa sukcesywnie podnosi poziom jakości świadczonych usług. Jednym z priorytetów KAS w tym zakresie jest wprowadzanie nowoczesnych rozwiązań informatycznych i udostępnianie kolejnych e-usług, które spełniają oczekiwania klientów. W perspektywie 2024–2028 KAS planuje kontynuowanie budowy i rozwoju usług pro-klienckich.

Zmiany planowane do wdrożenia w I i II kwartale 2025 roku, to m.in.:

• Płatności w e-Urzędzie Skarbowym – planuje się usprawnienie procesu płatności w serwisie e-US tak, aby klienci mogli wygodnie wpłacać podatki korzystając z różnych narzędzi, w tym z płatności kartą. Termin wdrożenia płatności kartą płatniczą zaplanowano na marzec 2025 roku.
• Konto organizacji w aplikacji mobilnej e-Urząd Skarbowy – w styczniu 2025 r. udostępniono aplikację mobilną e-Urząd Skarbowy na smartfony. Każdy użytkownik aplikacji ma łatwy, szybki i bezpieczny dostęp do usług e-Urzędu Skarbowego. Aplikacja będzie wdrażana w kilku etapach. Obecnie użytkownicy mają dostęp do wszystkich usług na koncie osoby fizycznej. W czerwcu 2025 r. planuje się rozszerzenie zakres funkcjonalności aplikacji o dostęp do konta organizacji. Już teraz z użyciem aplikacji e-US można rozliczyć PIT.
• Wideorozmowa – w marcu 2025 r. planuje się wdrożenie nowej usługi w ramach Multikanałowego Centrum Komunikacji. Osoby ze szczególnymi potrzebami, posługujące się językiem migowym, będą mogły umówić się na wideorozmowę z ekspertem Krajowej Administracji Skarbowej.

15. Zmiany w Ordynacji podatkowej dotyczące oprocentowania nadpłat i warunków zachowania terminu do złożenia pism urzędowych

W Senacie trwają prace nad ustawą o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Zmiany w ordynacji podatkowej dotyczą dwóch kwestii: oprocentowania nadpłaty podatku powstałej w wyniku korzystnego dla podatnika orzeczenia TSUE oraz Trybunału Konstytucyjnego, a także zachowania terminu do złożenia pisma przez nadanie go za pośrednictwem dowolnego operatora pocztowego.

Oprocentowanie nadpłaty powstałej w wyniku orzeczenia TSUE lub TK

W uchwalonej nowelizacji OrdPU wprowadzono zmianę podyktowaną wyrokiem TSUE z 8.6.2023 r. w sprawie polskiej o sygn. C-322/22. W wyroku tym TSUE wskazał, że: ”Zasada skuteczności w związku z zasadą lojalnej współpracy należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które w przypadku gdy wniosek o zwrot nadpłaty podatku został złożony po upływie 30 dni od opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wyroku Trybunału, z którego wynika stwierdzenie sprzeczności rozpatrywanego opodatkowania z prawem Unii, ogranicza oprocentowanie nadpłaty należne danemu podatnikowi do trzydziestego dnia po tej publikacji, a nawet wyklucza wszelkie oprocentowanie w przypadku, gdy owa nadpłata została poniesiona przez podatnika po upływie tego trzydziestego dnia” . Takie ograniczenie czasowe oprocentowania na złożenie wniosku o zwrot nadpłaty powstałej w wyniku orzeczenia Trybunału, którego przekroczenie nie pozwala na uzyskanie pełnego oprocentowania nadpłaty wynika obecnie z art. 78 § 5 OrdPU.

Nastąpiła zatem konieczność dostosowania ustawy do ww. wyroku TSUE i stąd w nowelizacji uchylono § 5 art. 78 OrdPU i uregulowano oprocentowanie nadpłaty powstałej w wyniku orzeczenia TK lub TSUE poprzez nowelizację art. 78 § 3 i § 4 OrdPU. W art. 78 § 3 OrdPU dodano pkt 3a określający termin początkowy naliczania oprocentowania nadpłaty powstałej w wyniku wyroku TK lub TSUE, tj. od dnia jej powstania. Natomiast w art. 78 § 4 OrdPU (reguluje oprocentowanie nadpłaty do dnia jej zwrotu, zaliczenia jej na poczet zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych lub dnia złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych) wykreślono zastrzeżenia odsyłającego do uchylanego § 5. W rezultacie przepis ten obejmuje również oprocentowanie nadpłat powstałych w wyniku orzeczenia TK lub TSUE.

Zatem znowelizowane przepisy OrdPU zapewniają objęcie oprocentowaniem nadpłaty podatku powstałej w wyniku korzystnego dla podatnika orzeczenia TSUE, w okresie od dnia powstania nadpłaty do dnia jej zwrotu. Taka sama reguła oprocentowania zostaje przyjęta w odniesieniu do nadpłat powstałych w wyniku orzeczeń TK.

Dodatkowo z art. 8 ustawy nowelizującej OrdPU wynika, że znowelizowane regulacje w zakresie oprocentowania nadpłata będą miały zastosowanie także do nadpłat powstałych w wyniku orzeczenia TSUE lub TK niezwróconych przed dniem wejścia w życie tej nowelizacji (lub niezaliczonych przed tym dniem na poczet zaległych albo bieżących zobowiązań podatkowych). Powyższe rozwiązanie zdaniem projektodawcy ma zapewnić możliwie najszerszy zakres zastosowania nowych regulacji jak i zapobiec powstaniu jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych.

Wniesienie pisma urzędowego przez dowolnego operatora pocztowego

Nowelizacja OrdPU dotyczy także innej ważnej kwestii w zakresie nadawania pism urzędowych. Zmiana ma na celu rozszerzenie domniemania zachowania terminu przy składaniu pism do organów podatkowych. Obecnie, zgodnie z art. 12 § 6 pkt 2 OrdPU, uznaje się termin za zachowany m.in. w przypadkach, gdy przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z 23.11. 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1640, ze zm.) lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim UE lub otrzymane przez polską placówkę pocztową operatora wyznaczonego po nadaniu w państwie spoza UE. W wyniku zmiany w art. 12 § 6 pkt 2 OrdPU domniemanie zachowania terminu będzie dotyczyło pism:

1) nadanych do organów podatkowych u dowolnego operatora pocztowego w rozumieniu ustawy – Prawo pocztowe i dowolnego podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego UE,

2) otrzymanych przez dowolnego operatora pocztowego po nadaniu w państwie innym niż państwo członkowskie UE.

Powyższe oznacza, że termin do złożenia pisma urzędowego (m.in. w procedurze podatkowej i administracyjnej) zostanie zachowany, jeżeli pismo zostanie nadane w terminie u dowolnego operatora pocztowego. Obecnie dotyczy to tylko pism nadanych w placówce tzw. operatora wyznaczonego, czyli za pośrednictwem Poczty Polskiej.

Ustawa nowelizująca ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.