ZMIANY W PRZEPISACH PODATKOWYCH – listopad 2024 r.

1. Projekt zmian w KSeF – wskazano nowe terminy obowiązkowego e-fakturowania

Na stronie internetowej Rządowego Centrum legislacji (www.rcl.gov.pl) zamieszczono projekt tzw. ustawy KSeF2 (patrz: ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw; nr z wykazu prac legislacyjnych: UD158).

Projekt ustawy nowelizującej zakłada m.in.:

1) wprowadzenie obowiązku wystawiania e-faktur dla wszystkich podatników (tj. czynnych i zwolnionych z VAT):

• od 1 lutego 2026 r. dla podatników, których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) przekroczy w 2025 r. kwotę 200 mln zł,
• od 1 kwietnia 2026 r. dla pozostałych przedsiębiorców;

2) wprowadzenie półrocznego okresu przejściowego, tj. od kwietnia do końca września 2026 r. dla mikroprzedsiębiorców – przez pół roku podatnicy, których transakcje obejmują niewielkie kwoty (wystawiający wyłącznie faktury, w przypadku których wartość należności ogółem na fakturze będzie mniejsza lub równa 450 zł oraz łączna wartość sprzedaży wraz z podatkiem udokumentowana tymi fakturami wystawionymi w danym miesiącu będzie mniejsza lub równa 10.000 zł) nie będą obowiązani do wystawiania e-faktur – ułatwi to rozliczenia najmniejszym lub wykluczonym cyfrowo podatnikom;

3) utrzymanie przez pół roku, tj. od lutego do końca lipca 2026 r. możliwości wystawiania faktur w kasach rejestrujących – rozwiązanie to pozwoli na wydłużenie okresu na dostosowanie się do e-fakturowania podatnikom, którzy wystawiają faktury przy użyciu kas rejestrujących;

4) odroczenie o pół roku, tj. od lutego do końca lipca 2026 r. wymogu podawania numeru KSeF w płatnościach za e-faktury (również tych wykonywanych w mechanizmie podzielonej płatności);

5) do końca 2026 r. dobrowolne stosowanie przez podatników trybu „off-line” – rozwiązanie to ma wzmocnić pewność obrotu gospodarczego w sytuacji, gdy podatnik napotka trudności z wystawianiem i przesyłaniem e-faktury do systemu (po okresie przejściowym tryb off-line również będzie mógł być stosowany, ale tylko w określonych sytuacjach, np. awarii systemu);

6) dobrowolne wystawianie e-faktur dla konsumentów – rozwiązanie to ma stanowić narzędzie do osiągnięcia możliwie wysokich efektów wynikających z digitalizacji procesu wystawiania faktur oraz wesprze podatników w realizowaniu ustawowych obowiązków wystawiania e-faktur.

Projekt ustawy nowelizującej przewiduje także możliwość przesyłania e-faktury z załącznikiem. W uzasadnieniu do projektu ww. ustawy wyjaśniono, że:

„(…) Wychodząc naprzeciw potrzebom, głównie dostawców mediów (energii, gazu itp.), zgłaszanym w ramach konsultacji projektu obligatoryjnego KSeF, zostanie wprowadzona dodatkowa funkcjonalność, polegająca na umożliwieniu dla tego typu faktur przesyłania do KSeF faktury z załącznikiem. Faktury za media, usługi telekomunikacyjne i ramowe faktury zbiorcze w załącznikach zawierają dane podatkowe (ceny jednostkowe i ilość towaru/usługi). Dostawcy mediów (energii, gazu itp.) w załącznikach do faktury umieszczają m.in. szczegóły dotyczące zużycia w podziale na poszczególne punkty poboru. Postulaty o potrzebie przesyłania załączników do KSeF kierowali także przedsiębiorcy świadczący usługi telekomunikacyjne oraz dostawcy paliw wystawiający faktury zbiorcze.

Załącznik stanowi integralną część e-faktury. Z tego względu struktura logiczna FA(3) zostaje rozbudowana o dodatkowy, fakultatywny węzeł załącznik. Dane w załączniku do faktury będą miały więc postać ustrukturyzowaną. Z drugiej jednak strony, dane te będą prezentowane w sposób elastyczny (gdyż podatnicy będą mieć możliwość samodzielnego definiowania zawartości niektórych pól) oraz uniwersalny (ponieważ możliwe będzie wskazywanie danych specyficznych dla różnych branż). Treści w załączniku będą pogrupowane w bloki danych, w ramach których znajdą się tabele wraz z ich opisami.

(…) Przesyłanie załączników do KSeF nie będzie obowiązkowe. Zakres podmiotów mogących przesyłać e-fakturę z załącznikiem nie zostanie ograniczony do konkretnych branż, jednakże rozwiązanie to zostało zaprojektowane z myślą o przedsiębiorcach, którzy w załączniku do faktury zamieszczają rozbudowane dane w zakresie jednostki miary, ilości i ceny towaru lub usługi. (…)”

Zaznaczamy, że jest to projekt ustawy nowelizującej i nie wiadomo, jaki będzie ostateczny kształt przepisów dotyczących obowiązkowego KSeF. Do tematu będziemy wracać na dalszym etapie legislacyjnym.

2. Zmiany w składce zdrowotnej przedsiębiorców nie zawsze będą korzystne – projekt ustawy nowelizującej

Na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji (www.rcl.gov.pl) zamieszczono projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (nr z wykazu prac legislacyjnych UD 144). Celem tej nowelizacji jest wprowadzenie zmian w zasadach ustalania podstawy wymiaru składki zdrowotnej osób wykonujących pozarolniczą działalność gospodarczą (dalej: przedsiębiorców) skutkujących likwidacją obowiązku opłacania składki zdrowotnej od zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: środków trwałych). Zmiany te mają objąć przedsiębiorców rozliczających się według skali podatkowej, podatkiem liniowym, IP Box, a także opłacających ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W obecnym stanie prawnym do przychodów przedsiębiorcy uwzględnianych przy ustalaniu podstawy wymiaru składki zdrowotnej zalicza się nie tylko przychody z bieżącej działalności (np. ze sprzedaży towarów handlowych, usług), ale również inne przychody z tej działalności, do których zalicza się m.in. przychody ze sprzedaży środków trwałych.

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej, obowiązek związany z zapłatą składki zdrowotnej od części dochodu wygenerowanego w wyniku sprzedaży środka trwałego przedsiębiorcy uznają za rozwiązanie niesprawiedliwe, niezwiązane z wynikiem z podstawowej działalności operacyjnej. Wskazują, iż wiąże się to z możliwością zapłaty składki miesięcznej rzędu kilkunastu czy nawet kilkuset tysięcy złotych, w przypadku gdy przedsiębiorca osiągnie (choćby jednorazowo) bardzo wysoki dochód w wyniku sprzedaży np. nieruchomości.

Ze względu na negatywny odbiór takich rozwiązań oraz wzrost wydatków ponoszonych przez przedsiębiorców proponuje się więc wprowadzenie zmian, w efekcie których sprzedaż środków trwałych nie będzie generowała przychodu dla celów składki zdrowotnej.

Zgodnie z proponowanymi rozwiązaniami, przychody i koszty ze sprzedaży środków trwałych nie będą uwzględniane przy ustalaniu podstawy wymiaru składki zdrowotnej przedsiębiorców. Zmiany te przewidują wyłączenie z podstawy wymiaru składki zdrowotnej nie tylko przychodów ze sprzedaży środków trwałych, ale również kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego ich zbycia. Oznaczałoby to, że w przypadku sprzedaży niezamortyzowanego w pełni środka trwałego, co do zasady, przedsiębiorca nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej jego części.

Może pojawić się pytanie, co z odpisami amortyzacyjnymi, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przed sprzedażą środka trwałego. Z projektu wynika, że „pozostaną” one w tych kosztach. Nie ma w nim bowiem żadnych zmian, które spowodowałyby wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych do dnia sprzedaży środka trwałego.

Planowane rozwiązania nie w każdym przypadku będą jednak korzystne dla przedsiębiorcy. O ile będzie on sprzedawał w pełni zamortyzowany środek trwały, to ww. zmiana będzie dla niego korzystna, natomiast może być inaczej w przypadku sprzedaży niezamortyzowanego w pełni środka trwałego.

Przykład I wariant Przedsiębiorca (opodatkowany według zasad ogólnych) w 2022 r. zakupił środek trwały za 20.000 zł i do dnia sprzedaży całkowicie go zamortyzował. Środek trwały został sprzedany za 15.000 zł. Według obecnych regulacji dochód ze sprzedaży ww. środka trwałego dla celów składki zdrowotnej wyniósł 15.000 zł, tj. 15.000 zł (przychód) – 0 zł (niezamortyzowana wartość początkowa). Natomiast po zmianach dochód ten wyniesie 0 zł, co oznacza, że przedsiębiorca nie zapłaci składki zdrowotnej z tytułu sprzedaży ww. środka trwałego. II wariant Przedsiębiorca (opodatkowany według zasad ogólnych) pod koniec 2023 r. zakupił środek trwały za 20.000 zł. Nie zamortyzował go w pełni do dnia sprzedaży (niezamortyzowana wartość początkowa wyniosła 18.000 zł). Środek trwały został sprzedany za 15.000 zł. Według obecnych zasad, ze sprzedaży ww. środka trwałego dla celów składki zdrowotnej powstała strata w wysokości 3.000 zł, tj. 15.000 zł (przychód) – 18.000 zł (niezamortyzowana wartość początkowa). Strata ta obniży dochód z bieżącej działalności, a w konsekwencji obniży podstawę wymiaru składki zdrowotnej. Z kolei według nowych regulacji strata ze sprzedaży ww. środka trwałego nie obniży podstawy wymiaru składki zdrowotnej (będzie neutralna dla celów tej składki).

Należy zaznaczyć, że projekt jest na wczesnym etapie prac, zatem nie wiadomo, czy takie zmiany wejdą w życie, a jeśli tak – to w jakim ostatecznie kształcie.

3. NSA zajął stanowisko w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości wynajmowanych mieszkań

NSA na posiedzeniu w składzie siedmiu sędziów, w dniu 21 października 2024 r., podjął uchwałę (sygn. akt III FPS 2/24), dotyczącą opodatkowania podatkiem od nieruchomości lokali mieszkalnych wynajmowanych na cele mieszkaniowe. Wynika z niej, że budynki, sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2024 r. poz. 1151 ze zm.) jako mieszkalne, przeznaczone do najmu, w ramach prowadzonej przez podatnika podatku od nieruchomości (wynajmującego) działalności gospodarczej, w takiej części, w jakiej służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych najemców, należy traktować jako budynki mieszkalne lub ich części, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 70 ze zm.).

Dotychczas kwestia zastosowania odpowiedniej stawki podatku od nieruchomości w przypadku najmu mieszkań budziła wiele niejasności. Sądy administracyjne wydawały rozbieżne wyroki. O podjęcie uchwały wnioskował prokurator generalny, opowiadając się za rozstrzygnięciem, aby wszystkie nieruchomości mieszkalne, tj. budynki lub ich części, wynajmowane przez przedsiębiorców, były objęte wyższą stawką podatku od nieruchomości, przewidzianą dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą, bez względu na to, komu i na jaki cel są wynajmowane.

NSA nie przychylił się do tego stanowiska i w podjętej uchwale rozstrzygnął wieloletni spór na korzyść podatników. Stwierdził, że budynki mieszkalne lub ich części przeznaczone do najmu mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych najemców, na potrzeby opodatkowania ich podatkiem od nieruchomości, należy traktować jako budynki mieszkalne lub ich części, do których ma zastosowanie niższa stawka podatku od nieruchomości, przewidziana dla budynków lub ich części mieszkalnych. W praktyce oznacza to, że firma będąca właścicielem mieszkania, które wynajmie osobie fizycznej na cele mieszkaniowe, będzie mogła opłacać za nie podatek od nieruchomości z zastosowaniem niższej stawki podatku.

4. Ustawa wprowadzająca kasowy PIT opublikowana

W Dzienniku Ustaw z 30 października 2024 r., pod poz. 1593, opublikowano ustawę z dnia 27 września 2024 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa ta wprowadza możliwość wyboru przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w niewielkich rozmiarach kasowej metody rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów (tzw. kasowego PIT). Ustawą tą dokonuje się również innych zmian przepisów mających charakter głównie porządkujący i doprecyzowujący (zmiany te opiszemy w kolejnym nr BI).

Ustawa nowelizująca z pewnymi wyjątkami (niedotyczącymi omawianej kwestii) wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

4.1. Kto będzie mógł stosować kasowy PIT?

Metoda kasowa w PIT polega na ustalaniu daty powstania przychodu i kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej odpowiednio po uregulowaniu należności i zapłacie zobowiązania.

Kasowy PIT jest adresowany do podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, rozliczających podatek dochodowy na podstawie ustawy o PDOF. Rozwiązania w zakresie metody kasowej będą mogły być stosowane również przez podatników osiągających przychody z działalności gospodarczej opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W ryczałcie stosowanie metody kasowej będzie się odbywało na zasadach określonych w art. 14c ustawy o PDOF (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.).

Kasową metodę rozliczania PIT będą mogli stosować przedsiębiorcy, w tym rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli łącznie spełnią następujące warunki:

• będą prowadzili działalność gospodarczą samodzielnie; jak podano w uzasadnieniu do projektu ww. ustawy: „(…) Samodzielne prowadzenie działalności nie oznacza, że w tej działalności podatnik nie może zatrudniać pracowników. Samodzielne prowadzenie działalności oznacza, że prawa do kasowego PIT nie będą miały osoby prowadzące działalność gospodarczą np. w formie spółki cywilnej czy spółki jawnej (…)”,
• przychody z prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej w roku bezpośrednio poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczą kwoty 1.000.000 zł, przy czym w przypadku przedsiębiorstwa w spadku w przychodach będzie uwzględniało się również przychody z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przez zmarłego przedsiębiorcę,
• w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie prowadzą ksiąg rachunkowych,
• złożą do właściwego naczelnika urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze metody kasowej PIT w odpowiednim terminie (piszemy o tym dalej).

Powyższe wynika z nowego art. 14c ust. 1 ustawy o PDOF (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.).

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wskazano, że wysokość przychodów osiągniętych w roku stosowania kasowego PIT nie będzie miała wpływu na możliwość stosowania kasowego PIT. W konsekwencji, jeżeli w danym roku podatnik osiągnie przychody w kwocie przekraczającej ww. limit, to w tym roku nie utraci prawa do kasowego PIT, tylko dopiero od następnego roku podatkowego.

W przypadku gdy w poprzednim roku podatnik prowadził działalność gospodarczą samodzielnie i np. w formie spółki jawnej, to do ustalenia limitu przychodów dla celów prawa do kasowego PIT w działalności prowadzonej samodzielnie będą uwzględniane tylko przychody z tej działalności.

4.2. Oświadczenie o wyborze kasowego PIT

Podatnik, który będzie chciał korzystać z kasowej metody rozliczania PIT, będzie musiał złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze tej metody w terminie do dnia 20 lutego roku podatkowego, a w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej, a jeżeli rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło w grudniu roku podatkowego – w terminie do końca roku podatkowego.

W przypadku wyboru metody kasowej PIT podatnik będzie obowiązany stosować tę metodę przez cały rok podatkowy.

Dokonany wybór metody kasowej będzie dotyczył również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 lutego roku podatkowego, zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej metody.

Jeżeli przedsiębiorca w roku podatkowym, w którym stosował metodę kasową PIT zmarł, przedsiębiorstwo w spadku będzie obowiązane stosować tę metodę do końca tego roku podatkowego.

4.3. Metoda kasowa nie do wszystkich transakcji

Metoda kasowa rozliczania przychodów będzie miała zastosowanie wyłącznie do przychodów, które:

• wynikają z transakcji między podatnikiem a przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.) oraz
• są udokumentowane fakturami wystawionymi w terminach określonych zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast metoda ta nie będzie miała zastosowania do przychodów wynikających z transakcji między podatnikiem a:

• podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOF z podatnikiem, gdy wielkość posiadanych bezpośrednio lub pośrednio udziałów i praw, o których mowa w art. 23m ust. 2 pkt 1 lit. a)-c) ww. ustawy, wynosi co najmniej 5%,
• podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23v ust. 2 ww. ustawy, lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, określonych w tych przepisach.

Co istotne, metody kasowej nie będzie się stosowało do przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Rozwiązanie to koresponduje z wyjątkiem od stosowania metody kasowej w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątku.

4.4. Data powstania przychodu/potrącenia kosztu w kasowym PIT

Za datę powstania przychodu w metodzie kasowej będzie się uważało dzień uregulowania należności, nie późniejszy niż dzień (art. 14c ust. 2 ustawy o PDOF w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.):

• upływu 2 lat, licząc od dnia wystawienia faktury, albo
• likwidacji działalności gospodarczej.

Zatem jeśli podatnik po upływie dwóch lat, licząc od dnia wystawienia faktury, nie uzyska zapłaty, to na dzień upływu dwóch lat będzie obowiązany wykazać przychód (w tym przypadku podatnik będzie mógł jednak skorzystać z tzw. ulgi na złe długi – piszemy o tym dalej).

W przypadku gdy faktura zostanie wystawiona w roku podatkowym, w którym podatnik stosował metodę kasową rozliczania przychodów, a uregulowanie należności nastąpi w roku podatkowym, w którym podatnik nie będzie stosował tej metody, do ustalenia daty powstania przychodu wynikającego z tej faktury podatnik przyjmie zasady ustalania tej daty stosowane w roku podatkowym, w którym faktura zostanie wystawiona (tj. zasady kasowego PIT).

Natomiast jeżeli faktura zostanie wystawiona w roku podatkowym, w którym podatnik nie stosował metody kasowej rozliczania przychodów, a uregulowanie należności nastąpi w roku podatkowym, w którym podatnik będzie stosował tę metodę, do ustalenia daty powstania przychodu wynikającego z tej faktury podatnik przyjmie zasady ustalania tej daty stosowane w roku podatkowym, w którym faktura zostanie wystawiona (tj. zasady ogólne).

Koszty uzyskania przychodów (z wyjątkiem odpisów amortyzacyjnych), poniesione w roku podatkowym, w którym podatnik będzie stosował metodę kasową, wynikające z transakcji dokonanych między podatnikiem a przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców, będą potrącane w roku podatkowym, w którym zostało uregulowane zobowiązanie, nie wcześniej jednak niż w dacie poniesienia kosztu (art. 22 ust. 4a ustawy o PDOF w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.).

Jeżeli uregulowanie zobowiązania nastąpi po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej albo zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym lub w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, koszty uzyskania przychodów będą potrącane w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją pozarolniczej działalności gospodarczej lub zmianą formy opodatkowania.

Jak wyjaśniono w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej:

„(…) Zasada potrącania kosztów w roku podatkowym uregulowania zobowiązania będzie dotyczyła zarówno kosztów udokumentowanych fakturami, jak i w każdy inny przewidziany przepisami sposób. Jeżeli zobowiązanie zostanie uregulowane przed datą poniesienia kosztu uzyskania przychodu, np. przed datą wystawienia faktury, to koszt uzyskania przychodu będzie potrącany najwcześniej w dacie jego poniesienia, np. w dacie wystawienia faktury. (…)”

UWAGA! Na potrzeby metody kasowej PIT przez uregulowanie należności/zobowiązania będzie należało rozumieć również:

• częściowe uregulowanie należności/zobowiązania,
• wpłaty na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na dotychczasowych (ogólnych) zasadach. Odpisy amortyzacyjne będą zatem mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów nawet, jeżeli jeszcze podatnik nie zapłacił za środek trwały, od którego będzie dokonywał ww. odpisów.

4.5. Obowiązki dokumentacyjne

Podatnicy, którzy wybiorą kasową metodę rozliczania przychodów, będą obowiązani prowadzić ewidencję faktur dokumentujących przychody rozliczane tą metodą. Ewidencja ta powinna zawierać datę wystawienia faktury, jej numer, kwotę należności wynikającą z tej faktury oraz datę uregulowania należności.

W przypadku śmierci przedsiębiorcy prowadzenie ewidencji będzie musiało być kontynuowane przez przedsiębiorstwo w spadku.

Powyższe zostało uregulowane w art. 24a ust. 1da i 1db ustawy o PDOF oraz art. 15 ust. 11a i 11b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.

4.6. Ulga na złe długi a kasowy PIT

Jak już wskazaliśmy, w kasowym PIT, w przypadku nieotrzymania od kontrahenta zapłaty z upływem 2 lat licząc od dnia wystawienia faktury, podatnik będzie obowiązany rozpoznać przychód z działalności gospodarczej. W tym przypadku podatnik będzie mógł jednak zastosować przepisy o zatorach płatniczych, a więc skorzystać z tzw. ulgi na złe długi.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wyjaśniono, że:

„(…) Co do zasady, przepisy o zatorach płatniczych nie będą miały zastosowania do należności wynikających z transakcji rozliczanych metodą kasową oraz do kosztów uzyskania przychodów rozliczanych metodą kasową, o których mowa w art. 22 ust. 4a ustawy PIT. Przepisy o zatorach znajdą w całości zastosowanie do należności wynikających z transakcji, które zostaną zaliczone do przychodów po upływie dwuletniego okresu liczonego m.in. od daty wystawienia faktury(podkreśl. red.). Nie znajdzie jednak zastosowania ograniczenie w stosowaniu przepisów o zatorach płatniczych określone w art. 26i ust. 10 pkt 2 ustawy PIT, zgodnie z którym przepisów o zatorach nie stosuje się m.in. w sytuacji, gdy od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa. W takim przypadku zmniejszenia podstawy obliczenia podatku lub zwiększenia straty podatnik będzie dokonywał odpowiednio przy obliczeniu zaliczki za okres, w którym ustalił przychód z uwagi na upływ dwuletniego okresu, lub w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym ustalił przychód z uwagi na upływ dwuletniego okresu (podkreśl. red.). (…)”

Zmiany przepisów w tym zakresie polegają na dodaniu ust. 20 i 21 w art. 26i oraz ust. 25 i 26 w art. 44 ustawy o PDOF (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.).

Analogiczne zmiany zostały wprowadzone do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 11 ust. 20 i 21 oraz art. 21 ust. 3f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.).

4.7. Zastosowanie przepisów o kasowym PIT

Jak wynika z art. 5 ustawy nowelizującej, przepisy o kasowym PIT, w brzmieniu nadanym tą ustawą, będą miały zastosowanie do:

• przychodów udokumentowanych fakturami wystawionymi, w terminach określonych zgodnie z odrębnymi przepisami, po dniu 31 grudnia 2024 r., jeżeli przychody te nie zostały zaliczone do przychodów przed dniem 1 stycznia 2025 r. zgodnie z art. 14 ustawy o PDOF i art. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (według dotychczasowych ogólnych zasad),
• kosztów uzyskania przychodów poniesionych po dniu 31 grudnia 2024 r., jeżeli koszty te nie zostały potrącone przed dniem 1 stycznia 2025 r.

Natomiast w przypadku wpłat lub należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, pobranych lub zarachowanych przed dniem 1 stycznia 2025 r., udokumentowanych fakturami wystawionymi, w terminach określonych zgodnie z odrębnymi przepisami po dniu 31 grudnia 2024 r., przychód powstanie w dniu wystawienia tych faktur, jeżeli:

• w dniu ich wystawienia podatnik będzie stosował metodę kasową rozliczania przychodów, oraz
• pobrane wpłaty lub zarachowane należności nie zostaną zaliczone do przychodów przed dniem 1 stycznia 2025 r. zgodnie z art. 14 ustawy o PDOF.

W przypadku gdy podatnik stosujący metodę kasową dokona przed dniem 1 stycznia 2025 r. wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane po dniu 31 grudnia 2024 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu tych wpłat będą potrącane najwcześniej w dniu wystawienia faktury/rachunku lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu, przypadającym po dniu 31 grudnia 2024 r.

5. Nowe usługi KAS w latach 2024-2025

Na stronie internetowej Krajowej Administracji Skarbowej (www.gov.pl) zamieszczono komunikat dotyczący planu informatyzacji usług KAS w latach 2024-2028. Priorytetem KAS w tym zakresie jest wprowadzanie nowoczesnych rozwiązań informatycznych i udostępnianie kolejnych e-usług, które spełniają oczekiwania klientów. W perspektywie ww. lat KAS planuje kontynuowanie budowy i rozwoju usług pro-klienckich.

Wśród najważniejszych zmian planowanych do wdrożenia w IV kwartale 2024 r. oraz I kwartale 2025 r. wskazano m.in.:

• Formularze SME – od 1 stycznia 2025 r. w e-Urzędzie Skarbowym (dalej także: e-US) mają zostać udostępnione formularze SME, które umożliwią podatnikowi załatwienie wszystkich spraw w zakresie procedury szczególnej dla małych przedsiębiorców (SME), w tym przede wszystkim zgłoszenie do procedury ze wskazaniem państw, w których podatnik zamierza korzystać ze zwolnienia oraz złożenie informacji kwartalnych,
• Usługa GLOBE – 1 stycznia 2025 r. w e-US zostanie wdrożona usługa, która umożliwi klientom występowanie z wnioskiem o opinię w sprawie opodatkowania wyrównawczego oraz udział w procedurze wydawania tej opinii,
• Aplikacja mobilna e-Urząd Skarbowy – aplikacja umożliwi bezpieczne, szybkie i komfortowe załatwianie spraw urzędowych on-line; użytkownicy będą mogli za jej pomocą m.in. uzyskać zaświadczenia, składać deklaracje, udzielać pełnomocnictw, sprawdzać swoje rozliczenia i zapłacić podatek; aplikacja będzie także umożliwiała zarządzanie dokumentami, aktualizację danych, a po wyrażeniu zgody na e-Korespondencję wysyłanie i odbieranie dokumentów w formie elektronicznej; aplikacja będzie wdrażana w kilku etapach (w grudniu 2024 r. w aplikacji zostanie udostępnione konto osoby fizycznej, a w lutym 2025 r. – usługa Twój e-PIT),
• Twój ePIT – 15 lutego 2025 r. zostanie udostępniona VII edycja usługi rozliczeń podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2024 r.,
• Chatbot w e-Urzędzie Skarbowym – na 31 marca 2025 r. zaplanowano wdrożenie automatycznego narzędzia komunikacyjnego, które będzie informować o usługach dostępnych w e-US; zadaniem chatbota będzie wspieranie użytkowników e-US w nawigacji po serwisie,
• Płatności w e-Urzędzie Skarbowym – KAS planuje usprawnić proces płatności w serwisie e-US tak, aby klienci mogli wygodnie wpłacać podatki korzystając z różnych narzędzi, w tym z płatności kartą; termin wdrożenia płatności kartą płatniczą zaplanowano na 1 kwartał 2025 r.,
• Nowe deklaracje w e-Urzędzie Skarbowym – sukcesywnie prowadzone są prace nad rozszerzeniem katalogu deklaracji udostępnianych w serwisie e-US; usługa zapewnia wyświetlenie wstępnie wypełnionych formularzy oraz ich skuteczne złożenie bez konieczności posiadania kwalifikowanego podpisu elektronicznego; zostaną wdrożone m.in. formularze webowe dla operatorów platform cyfrowych w ramach ich obowiązków sprawozdawczych oraz formularze do zgłaszania międzynarodowych przewozów do rejestru SENT,
• KSeF – w zakresie Krajowego Systemu e-Faktur zostaną przedstawione propozycje uproszczeń obowiązków związanych z wdrożeniem KSeF oraz etapowe wejście w życie obowiązkowego KSeF,
• PUESC – zostaną wdrożone zmiany w obszarze platformy PUESC; zmiany będą dotyczyć m.in. Cyfrowej Obsługi Zgłoszeń, TAX FREE i Cyfrowej Obsługi Wiążących Informacji.

6. Planowane ułatwienia w zakresie udzielania pomocy poszkodowanym we wrześniowej powodzi

Na stronie internetowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (www.gov.pl) zamieszczono informację o przyjęciu projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz niektórych innych ustaw.

Jak poinformowano, projekt ten przewiduje ułatwienia dotyczące udzielania pomocy osobom i instytucjom, które zostały poszkodowane przez powódź w południowo-zachodniej Polsce we wrześniu 2024 r. Jako najważniejsze rozwiązania w zakresie ww. pomocy wskazano:

• uzupełnienie przepisów dotyczących zabezpieczenia ciągłości udzielania świadczeń opieki zdrowotnej; mowa tu o jak najszybszym wsparciu finansowym (finansowaniu lub dofinansowaniu) podmiotów wykonujących działalność leczniczą na terenach dotkniętych skutkami powodzi,
• wsparcie ze środków budżetu państwa dla uczelni niepublicznych, które zostały dotknięte skutkami powodzi,
• zwiększenie dostępności wsparcia finansowego dla studentów w formie zapomogi,
• możliwość zmiany (przez Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej) programów pomocowych, na podstawie których możliwe będzie kierowanie pomocy publicznej do przedsiębiorców poszkodowanych przez powódź,
• przyspieszenie wsparcia dla przedsiębiorców w zakresie udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych,
• wprowadzenie czasowych przepisów przyspieszających proces szacowania szkód dotyczących zabytków,
• wyłączenie spod egzekucji sądowej i administracyjnej środków pochodzących ze świadczeń uzyskanych w związku z powodzią,
• uproszczenie przepisów dotyczących procesu wycinki drzew lub krzewów,
• uproszczenie zasad udzielania i rozliczania zasiłków celowych z pomocy społecznej przeznaczonych na cele remontowo-budowlane,
• zwiększenie poziomu dotacji celowej dla wszystkich gmin poszkodowanych w powodzi, na realizację zadań własnych do 100% wartości zadania.

Nowe przepisy miałyby wejść w życie zasadniczo z dniem następującym po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.